Deel 3 NZ Nelson naar Christchurch

Hi Iedereen, ik heb een tip van Alissa gekregen om op een hopelijk efficientere manier ons reisverslag te maken. Tot nu toe steeds lasting geweest vanwege trage of geen internet en de kromme kronkels van Microsoft dus ik hoop dat dit nu beter gaat. we zullen wel horen wat jullie ervan vinden.
Momenteel zitten we in de vertrekhal van Christchurch vliegveld te wachten op onze vlucht naar Melbourne. Die gaat pas over 2 uur dus ik hoop wat te kunnen schrijven.
Vanaf Bruce en Odette hebben wij de bus genomen naar Blenheim waar we op de trein zijn gestapt naar Christchurch. De trein duurt ongeveer 6uur en kronkelt zich langzaam langs de kust zuidwaarts. 3 wagons om te zitten, een eetwagon en een uitkijkwagon zonder ramen. Best wel comfortablel maar voor het eten hoef je het niet te doen. Wel prachtige uitzichten van de omliggende Bergen en de kustlijn. Beetje great ocean road maar dan anders. Aangekomen op het station Christchurch met een taxi naar onze hotelletje voor de eerste nacht. Gewoon een woonhuis met aparte zelfstandige kamers met een gezamelelijke keuken. Alles nieuw en spic en span gerund door een aardige Koreaanse mevrouw.... en ook niet duur dus goed voor onze reisportemonnaie.
De volgende ochtend met een taxi naar het camper depot waar we veels te vroeg waren. Ik had me een beetje vergist in de tijd! Geen probleem want we kregen een leen auto en konden vlakbij ons inkopen doen. Begin van de middag konden we vertrekken richting Lake Takapo midden op het zuid eiland. Het heeft bijna de hele weg geregend door een vlak en saai landschap van weilanden met af en toe een paar koeien. Net de Flevo Polder maar dan in het groot zeiden we. Na een paar uur gingen we de Bergen in en vlak voor lake Takapo verdween de regen en de wolken en hadden we een stralend zon. Ineens kwam Lake Takapo in het zicht met daarachter de besneeuwde toppen van Mt Cook en de daar omheen liggende bergen. Het meer was een intense turquoise blauw en adembenemend. Bij de eerst parkeerplaats stopten wij en natuurlijk ook hordes andere toeristen die ook onder de indruk waren. Vooral de aziaaten waren druk bezig met selfies maken met Mt Cook op de achtergrond en er waren zelfs een aantal bezoekers die met drones bezig waren. Mas vond het belachelijk dat zij zomaar opnames van ons konden maken! Vanwege de drukte besloten wij ietsje verder te rijden naar Lake Pukaki. Een grotere bergmeer maar dan zonder alle toeristen. We vonden een freedom campeerplek (zonder faciliteiten) aan het meer met een fantastische uitzicht over het meer en naar Mt Cook. Wij stonden daar met 2 of 3 andere campers en verder was het dood stil. Het water van het meer was wel erg koud dus we hebben maar niet gezwommen.
Onze camper bleek ook niet helemaal in orde want de volgende ochtend waren de accus leeg. Geen water, geen licht, geen koelkast dus beetje balen. We konden gelukkig de motor starten zodat wij iig de wc konden doorspoelen. Mas heeft eerst getekend en toen gingen wij verder op stap richting Dunedin.
Ik had al eerder geschreven over hoe schoon en netjes alles was hier maar helaas vlak voor vertrek ontdekte ik dat een happy camper een berg afval heeft achtergelaten achter een grote rots. Beetje erg jammer vonden wij.
De rit naar Dunedin is prachtig langs stuwmeren en rivieren bijna tot aan Dunedin toe. Waarom gingen wij naar Dunedin? Omdat het voor ons het meest haalbare zuidelijke plaats was en de enige plaats in de wereld waar albatrossen broeden op het vaste land, en dat wilden wij natuurlijk wel zien. Dunedin ligt aan de oostkust en heeft een grote natuurlijke haven en is omringed door steile heuvels en bijna bergen. Ik had een camping gevonden bij Portobello halverweg tussen Dunedin en de Albatrossen aan de baai. De weg lags de baai was ongeveer 15 km lang en liep kronkelend vlak langs het water. Mas reed en ik zat aan de kant van het meer. De weg was heel erg smal en ik had best wel wat spannende momenten maar het ging natuurlijk prima!. Portobello is een beetje vakantie achtige plaatsje met een pub, 2 koffieshops (nee niet die koffieshops !) en een kleine supermarket met van alles en nog wat en een museum. Een prima camping wat ons betreft. De volgende dag maakten wij eerst een wandeling omhoog naar de andere kant van het schiereiland. Erg steil en Els vond het verstandig dat wij verder gingen zonder haar. Kronkelend pad door de bossen steil onhoog en toen weer steil naar beneden. Het was laag water dus er was niet veel water dus we klommen weer steil omhoog maar nu via een gewone weg terug naar Portobello. Wat smaakt dan een Kiwi gebrouwen dubbel gehopde IPA lekker!
Smiddags hebben we geboekt om naar de Albatrossen te gaan kijken 0ngeveer 10 km verder op het uiteinde van het schiereiland. Vooraf een video presentatie en praatje en toen naar de uitkijk ruimte. Inderdaad er zaten een aantal Konings Albatrossen te broeden en er kwamen steeds een aantal behoorlijk dichtbij langs vliegen/zweven. Met een spanwijdte van 3 mtr een onvergetelijk gezicht. Met verrekijkers konden we de broedende vogels bespieden en probeerden we met een camera fotos te maken. Mas heeft iig wat voorbij zwevende vogels kunnen filmen. Volwassen wegen de vogels ongeveer 7 kg en de kuikens zijn op hun dikste ongeveer 14 kg dus 2 keer zo zwaar als hun ouders. 80 jaar geleden werden de eieren en kuikens opgegeten door de locals maar door een vogelliefhebber die ze heeft beschermd van alle gevaren zijn ze teruggekomen en nemen hun aantallen langszaam toe. Als de jonge vogels uitvliegen dan komen ze pas na 4 jaar terug naar de broedplaats zonder ergens anders aan land te komen. Een knappe prestatie!. Nou dat was het voor even ik ga kijken of het lukt om deze tekst te versturen en later zal ik wat fotos bijplaatsen. Liefs van ons aan allen. XXXX